MAMA HEEFT DE BESTE SHIT
La marijuana della mamma è la piu bella (Dario Fo)
Het gaat hier om het verschil tussen harde en zachte drugs.
Dit was een vertaalopdracht van toneelgroep Discus.
De tekst van Dario Fo is uit 1976.
De eerste Nederlandstalige voorstelling was op 25 februari 1987 in Rotterdam door Toneelgroep Discus.
Eerste Bedrijf
Heel bescheiden woning. Achterin hangen een paar lakens en hemden te drogen aan een waslijn. Een vrouw en een oude man zitten te roken. De vrouw is heel dik (de truc met de opgevulde maillot), ze heet Rosetta. Ze rookt bijna extatisch, ze draagt haar zwarte haar in een knot in haar nek. Er wordt geklopt en we horen de stem van een jonge man.
LUIGI : Mama, opa, zijn jullie thuis? Waarom zeggen jullie niks?
ROSETTA : Godsamme, daar heb je Luigi… schiet op…die peuk weg.
OPA : Dat ie uitgerekend nou komt anzetten… net op het hoogtepunt!
ROSETTA : Gooi die peuk weg… en doe het raam open. (ze gooien hun peukjes in een pan op het fornuis)
LUIGI : Mama, ik hoor jullie heus wel praten, wat is er aan de hand? Waarom doen jullie niet open?
ROSETTA : Ik kom eraan…we komen eraan… ik zat net op de wc en je opa lag nog te slapen… ze doet open. Luigi is hoogstens twintig Luigi, eindelijk! Nou, dat werd tijd! Hoe is het met je? Waar heb je al die tijd uitgehangen? Krijg ik geen zoen meer tegenwoordig? Luigi…
LUIGI : Ja, ja… waarom ben je zo opgewonden, mama?… Hai, opa!
OPA : Hé, wie hebben we daar? Nee maar… neem me niet kwalijk, jongen, maar ik deed net even een tukje. Ik ben nog niet helemaal bij de tijd!
LUIGI : Wat was dat voor gestommel dat ik net hoorde, of jullie … Wat moet die rook hier?
ROSETTA : Oh, ja, we zijn weer met roken begonnen, je opa en ik … af en toe een sigaretje, na het eten…
OPA : Je weet, een goeie sigaar is prima voor de spijsvertering!
LUIGI : Jij lag te slapen met een brandende sigaar in je mond?
ROSETTA : Heel goed, Luigi, heel goed. Vertel jij hem maar’s hoe gevaarlijk dat is: straks gaat het hele huis in de fik. Naar mij wil ie niet luisteren. Volgens hem komt ie door dat roken vlugger in slaap…
LUIGI : Hé, wacht ’s even, dat is geen sigaar, ik ken die geur, dat is hasj. Rosetta pakt een wasmand en begint her en der in de kamer wasgoed op te hangen aan waslijnen die over de volle breedte van het toneel lopen
ROSETTA : Wat zei je nou?
LUIGI : Het is echt zo… ruik maar…die eigenaardige stank van wierook met paarden-stront er doorheen.
ROSETTA : Papa, heb jij een sigaar gerookt van paardenstront?
OPA : Ach, weet je kindje, ze stoppen vandaag de dag van alles in sigaren, zelfs tabak.
LUIGI : Vooruit, opa, nou is het wel genoeg. En jij ook, mama…schei nou maar uit met die flauwekul. Er heeft hier iemand zitten blowen.
ROSETTA : O ja? ? En wie was die iemand dan? Ben je nou helemaal belazerd? Straks kom je me nog vertellen dat je moeder en je grootvader aan de drugs zijn! Wil jij een beetje op je woorden letten, ja? Meneer komt alleen maar thuis om ons door de stront te trekken .. en niet alleen de paardenstront…Tien dagen lang horen we geen boe of bah van je en je bent nog niet thuis of je begint ons te beledigen. Wie denk je eigenlijk wel, dat je voor je hebt? Een van die mooie vrindjes van je…
LUIGI : Je moet niet zo doordraven…
OPA : Nou, moet je ’s goed luisteren, m’n jong. Jij hebt ons vreselijk beledigd met die onzin over hasj en paardenvijgen.
LUIGI : Neem me niet kwalijk. Goed, dan heb ik me vergist. Misschien hebben jullie iets verbrand dat erop leek.
Opa maakt van een ogenblik onoplettendheid van de jongen gebruik om de peuk te pakken en een trek te nemen
ROSETTA : Laat dat, papa. Ze geeft hem een stomp in zijn rug. Hoe weet jij dat allemaal zo goed van die hasj?
LUIGI : Ik heb het een paar keer geroken op de fabriek, op de plee. We hadden er iemand bij die daar altijd ging zitten roken. Ook marihuana.
ROSETTA : Een arbeider?
LUIGI : Ja.
ROSETTA : Een gedegenereerde arbeider?
LUIGI : Niks gedegenereerd! Een prima vent, een PvdAer. Hij zat in de ondernemingsraad.
ROSETTA : En hij rookt hasj en marihuana?
LUIGI : Ja.
ROSETTA : Een junk in de ondernemingsraad! Wordt dat tegenwoordig geëist als je bij de bond wil? Al die grote bonzen roken hasj en marihuana? Logisch dat de cao-onderhandelingen steeds lager uitvallen. Nou weet ik eigenlijk waarom die vakbond-voorzitter zo duf uit zijn ogen kijkt.
LUIGI : Mama, schei nou ’s uit met dat gezeur over drugs! Dat heb ik je al meer gezegd, laatst nog, toen we erover discussieerden…
OPA : Discussiëren noem je dat… jullie hebben elkaar bijna de strot afgeknepen.
LUIGI : Het woord ‘drug’ dat is een uitvinding van het establishment…die gebruiken dat, elke keer als het in hun kraam te pas komt… Vroeger noemden ze chocola zelfs drugs. Een paar eeuwen geleden stopten ze in Spanje en Engeland iedereen in de bak die koffie dronk. En in Rusland, onder de tsaren, sneden ze de boeren, die ze met een sigaar in hun mond betrapten, die sneden ze gewoon de lippen af met een tuinschaar.
OPA : O, dan konden ze geen trek meer doen? Wat een misbaksels!
ROSETTA : Toe, vertel me iets leukers, wil je?
LUIGI : En nu hebben ze het voortdurend over drugs om de aandacht af te leiden van de crisis en ons …
ROSETTA : Luigi, je moet niet overal de politiek bijhalen!
LUIGI : Maar het is wel allemaal politiek! Waarom maken ze zoveel drukte over marihuana en hoor je ze nooit over tabak en alcohol, terwijl daar jaarlijks duizenden mensen aan kapot gaan en dan heb ik het nog geeneens over al die alcoholisten die in de gekkenhuizen zitten…Waarom praat niemand over de gelegaliseerde slaapmiddelen? 150 doden per jaar. Dat zijn drugs waar je niemand over hoort…
OPA : Niet overdrijven, jongen … dat kan je niet met hasj vergelijken … weet je dat het Italiaanse woord voor moordenaar van hasj komt? Assassino! Die assassini waren een bende fanaten, die hasj rookten en daar heel gemeen van werden… en zodra hun roverhoofdman dan tegen hun zei van: “Hé, assassini, die man moet uit de weg geruimd.” Nou, dan rookten ze even wat hasj en paf! Je reinste killers.
LUIGI : Zo en waar heb je dat gelezen?
ROSETTA : Dat is historisch. Dat staat bij Marco Polo. Die heeft die gedrogeerde assassini zelf gezien.
LUIGI : Ja, ja, Marco Polo… en historisch betrouwbaar! Die Marco Polo heeft toch ook beweerd dat hij in Arabië een mensenras heeft gezien dat maar een voet had en daarmee sprongen ze rond als kangoeroe ‘s… En in Indië heeft ie zelfs mensen gezien met oren zo groot als bij een olifant en een neus als een peperone en die diende dan als slurf. Allemaal historisch, laat me niet lachen.
OPA : Straks ga je me nog vertellen dat Marco Polo zelf hasj gebruikte en dat ie dat soort dingen alleen maar zag als ie helemaal high was.
LUIGI : Dat iemand als jij daar nog in trapt, mama, in al dat quasi-wetenschappelijke gelul. Ik bedoel, jij zit toch in de verpleging .. jij weet toch net zo goed als ik dat een fles whisky veel schadelijker voor de gezondheid is dan een stengeltje marihuana.
ROSETTA : Ja, dat is zo, in ziekenhuizen hoor je een hoop onzin over drugs. Opa is intussen naar de pan geslopen, neemt een peukje, blaast de rook in de pan en doet gauw het deksel erop. Rosetta geeft hem een zet Laat dat, papa! Zelfs de professoren weten er niet veel van. “Dat ligt niet op ons werkterrein” zeggen ze…”Het is een uiterst gecompliceerde materie… hallucinogene psychofarmaca…heel interessant, maar complex.” En weg zijn ze…
LUIGI : En dan spuiten ze zelf.
ROSETTA : Wie?
LUIGI : Weet je dan niet dat dat de beroepscategorie is, die het meest spuit en snuift?
ROSETTA : tegen opa die weer probeert te blowen Laat dat papa!
LUIGI : Wat doet opa daar eigenlijk? Wat moet die rook daar uit de pan?
ROSETTA : Dat is damp…Die doctoren kunnen zichzelf toestemming geven om te….
LUIGI : Ja, ja, damp, maak dat je grootje wijs…Dat is….
ROSETTA : houdt hem tegen Hoe vaak heb ik je nou al niet gezegd dat ik geen pottenkijkers kan gebruiken, als ik aan het koken ben.
LUIGI : doet toch de deksel van de pan Laat me niet lachen, noem je dat koken? .. Hardstikke leeg en hij ruikt naar hasj!
ROSETTA : Nou moet je niet proberen gauw over iets anders te beginnen. Elke keer als ik over drugs praat, begin jij over iets anders. Allemaal afleidingsmanoeuvers.
LUIGI : Niks d’rvan! Hier heeft iemand zitten blowen… Ik weet het zeker: hasj of marihuana!
ROSETTA : Nou en? Dat moet jij toch juist fantastisch vinden! Die krantjes van jullie schrijven toch voortdurend dat canabis en weed iemand gelukkig maken. Sterker nog: roken is het absolute geluk! Als iemand triest is, merkt ie het niet eens, maar als hij vrolijk is: halleluja… ik rook, ik roooook! En je jubelt het uit, vooral in de groep. In de groep vind je jezelf, de vriendschap binnen de groep, de solidariteit, de fantasie… groep, groep, groepie!
OPA : start enige danspasjes Zing me het lied van de canabis indiana, ook wel marihuana, kleurrijke nirwana, op de barricaden, op de barricaden!
LUIGI : Wat is er met je, opa. Heb je gedronken?
OPA : Nee, gerookt!
LUIGI : Wat?
OPA : Gerookt, ja… en nu het ijs tussen ons gebroken is, pak ik mijn joint weer op, rooie libanon met katangagras, geweldig spul is dat… daar krijg je een kick van bafff, net vuurwerk, jongen…waf, een raket een nonsens tirade
LUIGI : Opa rookt? Sinds wanneer? tot zijn moeder
ROSETTA : Sinds een maand ongeveer. En ik moet zeggen, hij knapt er echt van op.
OPA : Jij had gelijk jongen dat is geen vergif, dat smaakt beter dan een borreltje. En dan heb je de idioten in de krant, die schrijven dat het niet uitmaakt welke drug je neemt, dat er geen verschil tussen zit…
ROSETTA : Niemand vertelt je de waarheid over de psychofarmaca en over het verschil tussen blowen en spuiten. Heroïne, morfine, dat is fascistisch spul, daar ga je dood aan. Maar dit stuf hier is heel opwekkend, vrolijk, het einde volgens mij. zingt met opa nonsens-tekst waarop ze dansen
LUIGI : Mamma, voel jij je wel helemaal lekker? Je gaat me toch niet vertellen dat jij ook rookt, hè?
ROSETTA : En waarom niet? Is het een vrouw, en bovendien moeder, soms verboden om te genieten van de dronkenschap, de vervoering, de vreugde, die de natuur ons biedt: zing me het lied van de canabis indiana, en de marihuana, vuurrood de nirwana… Kijk, ik heb zelfs een oorringetje in, net als opa. Opa, laat jij je gouden oorringetje ’s zien. Die scherpt en verlevendigt de blik, verlevendigt de ziel, verzacht het gemoed en schenkt je dronken vervoering tegen constipatie!
LUIGI : Mamma, schei uit, ik begrijp er niks meer van. Wat is er aan de hand hier? Jullie nemen me in de maling, ik word echt gek! Ik heb je nog nooit zo horen praten…wat scheelt je in Godsnaam?
ROSETTA : Wat me scheelt? Ja, wat een onplezierige verrassing hè. Omdat ze jou hebben bijgebracht … ik was het niet … maar op school, in de kerk, je vrienden, je vader, de televisie, dat je moeder je moeder is! Alle vrouwen zijn hoeren, met uitzondering van je moeder. Je moeder is geen vrouw, nee hoor, het is een heilige! Zo’n ding met een schoot, de moederschoot! Het is iets warms dat zich voortdurend zorgen maakt over haar kinderen, over haar echtgenoot en over de kat. Die twee borsten heeft, maar alleen maar om je hoofd tegen aan te vleien en om er geld uit te trekken als je dat nodig hebt. De moeder is iemand waar je tegen zegt: “Vanavond kom ik niet thuis, laat het eten maar op tafel staan. O ja, kun je me wat geld lenen… En zeur niet, ik heb al genoeg dingen aan mijn hoofd! Mamma Madonna, mamma! Een echte moeder, dat weet iedereen is de zuiverheid in persoon: ze rookt niet, ze drinkt niet, vloekt niet, nooit grof in d’r mond, geniet niet van het leven…wacht geduldig… gaat met een man naar bed maar niet uit liefde, nee, ze bevredigt alleen maar de behoeften van d’r officiële echtgenoot, jouw vader. En als die officiële macho, jouw vader in de gevangenis zit of met een andere vrouw samenwoont, al vele jarenlang… wat doet ze dan? Die reine moeder? Dan wacht ze. Geduldig! Vreet zichzelf op, gaat volledig op in haar rol van heilige… giet hectoliters kamillethee naar binnen en kilo’s tranquillizers, maar naar bed met een andere man, die ze misschien zelfs wel leuk vindt. Nee hoor, liever creperen dan dat ze haar zoon beledigt. En de zoon kan uitspoken wat ie wil, de beest uithangen, maar altijd met het rustgevende gevoel dat er thuis een reine, maagdelijke moeder op hem zit te wachten, met een schoot waar ie altijd in kan wegkruipen, met opgeblazen borsten vol begrip…angstig natuurlijk maar altijd bereid hem weer in haar armen te sluiten…het warme nestje staat altijd klaar.
Buitenshuis loop je voortdurend klappen op, je krijgt een schop voor je reet, op school, in de fabriek, van je vrienden, van je meisje, nadat je haar ook ik weet niet wat hebt aangedaan…maar daarna kan je altijd thuiskomen bij je moeder om je wonden te laten likken. En je moeder likt, verbindt, streelt en likt weer. En niemand die ooit eens vraagt: “Sorry mama, maar heb jij niet ook een wondje dat je dwars zit en dat ik kan likken.” Nee. dat kan je geen donder schelen. En dan op een dag ontdekt je dat die stomme koe met d’r warme moederschoot zich volstopt met ansioline, librium, valium, serenol, calmidal, bremicol omdat ze niet uit mekaar wil springen en gek worden… en dan zeg jij: Dat is vast de leeftijd… de menopauze.
Maar als je opeens ontdekt dat jouw warme moederschootmama met d’r zorgzame tieten hasj en marahuana rookt… Nou dan, is de wereld te klein. Dan is dat een vreselijke schok. Nog geen tien minuten geleden beweerde je dat drugs een uitvinding zijn van het establishment om ons klem te zetten en nou ….
LUIGI : Maar, maar, rook jij echt hasj en marihuana?
ROSETTA : Ja en soms ook hasjolie… En heb je daar iets op te zeggen? Ik was net bezig met een nieuwe joint toen jij binnenviel. Mag dat niet.
LUIGI : Nee, daar gaat het niet om…ik heb je gezegd dat marihuana voor mij geen drugs is. En dat zei ik niet zo maar. Er zijn een heleboel professoren die daar dikke boeken over geschreven hebben… ik heb ze daar staan…
ROSETTA : Ik heb ze gelezen. Ik vond er eentje in jouw kamer op de kast, heel toevallig. Van een zekere Blumir: Marihuana is goed, heette dat. Mooi geschreven, heel overtuigend. Sindsdien roken jouw opa en ik regelmatig ons pijpje. Nietwaar, opa?
OPA : Nou en of! Ik kom niet eens meer in de kroeg… Voor mij geen borreltjes meer. . ik neem m’n stickie…m’n joint en ik ben weg, helemaal high! onzintekst met Afghanistan, mijn vaderland.
ROSETTA : Weet je wat het probleem is? Soms krijg je dagenlang niks behoorlijks…die Libanese of die mosterdkleurige Afghaan, drieduizend het gram… dat geeft je een opdoffer. Boem! Dat Marokkaanse spul is echt shit, het kost haast niks, maar je hebt er ook niks aan, dat is meer voor onderontwikkelde figuren. Wij hebben het liefst de Thailander. Het kost je een vermogen, maar het is wel klasse.
LUIGI : Jezus, jij bent echt een expert. Ik ben echt verbijsterd…als ik jou zo hoor praten, heb ik het gevoel of ik bij mijn vrinden ben ..die..
ROSETTA : De enige manier om je ouders te vriend te houden, is lekker samen een stickie roken…Vooruit, ga zitten. Wil je een stickie of liever een joint, dat is een maatje groter?
OPA : Ja, zo’n joint is ongeveer een halve dosis…. dan heb je die driebladige… wacht ’s effen, waar heb ik die nou ge …
LUIGI : .. een kartonnen buisje met een gat op de helft.
OPA : Precies, ik zie dat jij er ook een beetje verstand van hebt…dan hebben we de Cilum… dat is net een Panfluitje … Kijk’s hoe mooi, echt perzikhout.
ROSETTA : Heb je die ooit geprobeerd?
LUIGI : De Cilum? Nee, nog nooit.
ROSETTA : Dat is echt heel chique…Beter als de waterpijp! Probeer het ‘s, jongen… Je moet alles meemaken in het leven!
LUIGI : Hoe komen jullie aan dat spul?
ROSETTA : Je moet een beetje bekend zijn in de scene… je moet wat centen hebben.. niet eens zo veel…en dan vind je al gauw iets van je gading.
OPA : Een beetje uit je doppen kijken, jongen, dat hoef ik jou toch niet te vertellen. Je hebt natuurlijk het maffiacircuit, die verkopen je alles: hard en soft.
ROSETTA : En op een dag hebben ze je dan te grazen: dan zijn de hasj en de marihuana opeens spoorloos verdwenen…en dan zeggen die smeerlappen tegen je: “We hebben momenteel niks voor je…probeer dit eens, heroïne, goed spul is dat, alleen maar voor de betere kringen. Je krijgt het gratis, omdat het de eerste keer is… En als je d’rintuint ben je d’r geweest. Bij ons heb je dat niet. Wij zijn solide, betrouwbaar, allemaal rooie. Wij hebben onze eigen afnemers, onze eigen klanten.
OPA : Wie bij ons komt, weet, waar ie aan toe is.
LUIGI : Jullie eigen afnemers? Allemaal van de partij. Wat is dat voor flauwekul? Als ik het, goed begrijp zijn opa en jij de dealers.
ROSETTA : Natuurlijk zijn wij de dealers…wij verkopen, ja? ..Wat is daar zo vreemd aan?
LUIGI : Wat daar zo vreemd aan is…dat je in de gevangenis komt, dat is alles. Als ze je pakken, krijg je minimaal twee jaar. Neem me niet kwalijk, maar dat jullie dealers zijn, opa en jij, dat…
ROSETTA : Niet zo veel als je denkt, jongen…honderd, honderdvijftig gram in de week … het hangt een beetje van de vraag af.
LUIGI : Maar zijn jullie nou helemaal dol geworden? Honderd gram van wat?
OPA : Van alles: zwarte Afghaan, 3000 per gram, Turkse 2000, rooie Libanese Soms kopen we ook wel ’s wat voor 500 het gram… maar gemiddeld krijgen we voor zo’n 80 tot 100000 lire een honderdgram pakje met heel verschillende stuff.
LUIGI : 100000 lire per week?
ROSETTA : Ja, maar we verkopen dat binnen de drie, vier dagen en verdienen er zo’n 20 á 30000 op en die zetten we weer om voor eigen gebruik.
LUIGI : Dat meen je toch niet? Ik heb nog nooit meer dan 1000, 2000 lire per week uitgegeven voor dat spul.
OPA : Maar lieve jongen, jij bent ook nog heel jong… Jij begint net… Jij mag niet overdrijven .. Maar wij, begrijp je, zijn al flink oud…wij hebben meer nodig voor onszelf.
ROSETTA : Tien joints per dag dat is toch wel het minimum voor iemand die boven de honderd kilo weegt, dat zul je toch moeten toegeven?
LUIGI : Tien?
OPA : Ja.
LUIGI : Joints of stickies?
ROSETTA : Dat hangt er van af. Hoe we ons voelen… als we een beetje in vorm zijn, een goeie dag hebben roken we ook een tsjiubanga en een Cilum. Niet waar, opa?
OPA : Ja hoor. De Tsjiubanga, binga, banga .. taranga, conga de ganga. De tsjiubanga en de Cilum, boum, boum, bim, bam, boum!
LUIGI : O.K. opa, dat geloof ik nou wel….even rustig. Maar dan zijn die tienvijftienduizend de man niet genoeg als je elke dag zo doorhaalt.
ROSETTA : Ach, af en toe verdienen we er wat bij, nietwaar, opa? Een paar radio’s, autobanden, we hebben een paar trouwe klanten…
OPA : komt achter het beddenlaken te voorschijn en rolt een autoband Wie had het hier over autobanden?
LUIGI : O, jullie scharrelen nou ook al?
OPA : Jongen, stel je niet aan, doe nou niet of je moreel gekwetst bent. Nou één van tweeën: of het roken van canabis doet je goed en dan moet je op de een of andere manier centen bij mekaar zien te krijgen of het is slecht en dan moet je dat duidelijk zeggen, ja?
LUIGI : Daar gaat hét niet om, of het slecht is of goed… het gaat meer om de hoeveelheid… een stickie van tijd tot tijd onder vrienden, voor de lol, OK, maar…
ROSETTA : Maar wij roken ook alleen maar voor ons plezier, onder vrinden .. we gaan hier gezellig zitten met een heel stel… mevrouw Carla komt naar beneden, je weet wel, die zo’n last heeft van spit in d’r rug, en de zusters Balardini, die twee krengen waar ik altijd zo’n ruzie mee had omdat ze onze kat hadden vermoord… Sinds we samen zitten te roken, zijn we de beste vrienden geworden…je weet niet wat je ziet! We zijn echt dol op mekaar en vrolijk! Vroeger waren het van die christelijke totebellen, en de laatste keer hebben ze PvdA gestemd. Elke keer als ze een trek nemen roepen ze “Leve Drees!” Hoe je het keert of wendt: psychedelica is een revolutionaire drug!
LUIGI : Ja, maar dagelijks zes stickies, dat is dodelijk…tien van die dikke joints dat is net zo erg als twee shots heroïne en amfetamine.., dat is moordend, dan flip je echt!
OPA : Ja, ’s avonds voelen we ons soms echt wel eens een beetje suf, hè, Rosetta?
ROSETTA : Ja, helemaal geflipt. Maar het is wel een heerlijk gevoel .. dat gevoel van plem, grogg, flash, waff, wuddeldiwamm, peng!
LUIGI : Aan wie verkopen jullie dat spul eigenlijk?… Je mag wel uitkijken, de politie heeft overal verklikkers zitten.
ROSETTA : Geen paniek, we verkopen alleen maar aan mensen uit de buurt.
OPA : En verder een paar gepensioneerden, vrindjes van me, hier en daar een arbeider, zelfs een paar postbeambten, mensen van de spoorwegen…
ROSETTA : Maar dat zijn er maar weinig, eerlijk gezegd…je weet hoe ze zijn, ambtenaren…doen het al gauw in hun broek… hun vrouwen, dat is andere koek. Al die huisvrouwen, waarvan ze zeggen dat ze alleen maar vallen op wasmiddelen. Nou, vergeet het maar. Vroeger hingen ze allemaal aan de fles: sherry, cognac, weet ik allemaal, erger dan die vrachtwagenchauffeurs op de televisie laatst. Maar nu hebben ze de hasj ontdekt.” ‘ s Morgens een joint en je bent de hele dag gezond”!
LUIGI : Maar die huisvrouwen en die gepensioneerden, die kunnen dat toch niet betalen!
ROSETTA : Waarom niet? En als ze slecht bij kas zitten, dan krijgen ze van ons een grammetje gratis. Het is een kwestie van solidariteit. Je weet: Marihuana betekent liefde.
LUIGI : Jullie geven het zomaar cadeau?
OPA : Natuurlijk, dat hebben we van jullie geleerd, van jullie jongeren. Jullie roepen toch ook altijd van: Roken kost geen geld. Als je niks hebt, krijg je van iedereen wat, een grammetje hier, een grammetje daar…
ROSETTA : Een paar weken geleden vond ik in m’n zoon zijn jasje tien gram marihuana, van die hele goeie en drie briefjes van honderd…Allemaal cadeau gekregen van zijn vrindjes: een grammetje hier, een briefje daar ..ik heb gehuild, zo ontroerd was ik.
OPA : Helemaal niet, ze heeft gehuild van angst: O, mijn Luigi is aan de drugs.. Wat een ellende .. God mag weten waar ie dat geld vandaan heeft… Mijn zoon, een crimineel, een delinquent!
LUIGI : Mama, ben je nog echt zo bekrompen? Wie drugs gebruikt is volgens jou crimineel, asociaal, abnormaal enzovoorts?
ROSETTA : Wat dacht je? Nee hoor, ik ben intussen geëmancipeerd! Maar toen ik dat spul vond in jouw jasje, toen was dat toch een klap voor me: Denk ’s aan alle offers die wij gebracht hebben om jou te kunnen laten studeren, zodat je een baan bij de stadsreiniging zou kunnen krijgen maar laat niemand merken dat je gestudeerd hebt, want anders lazeren ze je er zo weer uit. Waarom moet mijn zoon zich verdoven met drugs terwijl ie zo’n stralende toekomst voor zich heeft, zoveel bevrediging kan vinden in zijn werk! Jullie jongeren moeten ons opvoeden, ons ouders, vooral ons moeders!
OPA : Als jullie ons meteen hadden opgevoed, dan waren we veel vroeger met de aanplant begonnen.
LUIGI : De aanplant van wat?